W utworze nie jest znany autor tej najsłynniejszej oraz najstarszej z średniowiecznych epopei francuskiej. Pogłoski donoszą, iż autorem mógł być Turold, ale nie są tego pewni więc zostańmy przy wersji, że autor jest nieznany. Utwór został napisany w jedenastym wieku, tekst zachował się w kilku wersjach. Najbliższy wersji pierwotnej jest rękopis oksfordzki, który został sporządzony pod koniec jedenastego wieku. Na język polski utwór przetłumaczył Tadeusz Boy-Żeleński, który ma wielkie zasługi w naszej kulturze literackiej. Co jest prawdą, a co fikcją w utworze jest to bardzo ciężkie pytanie na które wielu próbowało znaleźć odpowiedź. Cały poemat nawiązuje do historycznej wyprawy cesarza Karola Wielkiego do kraju zwanego Hiszpanią. Tam w roku 778 walczył z Arabami, którzy byli ówczesnymi władcami tego kraju. Gdy król się wycofał spowodowało to wielkie zbuntowanie Sasów. Wtedy też tylna straż została w brutalny sposób zaatakowana, oraz wycięta w pień przez naród baskijskich górali. Oczywiście dla potrzeb owej wyżej wymienionej legendy musiano zastąpić Basków pogańskimi Maurami, ponieważ miało to przynieść zmagania dla Rolanda o charakterze oraz walki za swoją wiarę. Walki hiszpańskie prowadzone przez Karola Wielkiego zostały wyolbrzymione, ponieważ zostały przedstawione jako walki za wiarę chrześcijańską z muzułmanami. Ogólnie Roland był siostrzeńcem Karola Wielkiego. Rolanda wyróżniało przede wszystkim męstwo, odwaga, która bywała już bardzo blisko uważana za zuchwalstwo. Igrał on bowiem z losem, nie bał się praktycznie niczego i nikogo. Roland walczył w obronie swoim ideałów: wiary, cesarza, ojczyzny. W utworze został przedstawiony jako doskonały rycerz, który niczego się nie boi, doskonale wie jak walczyć w obronie swojego kraju, swojego pana, służy przede wszystkim prowadzony przez Boga. Sam Karol Wielki to postać druga. Cesarz jest bohaterem wręcz symbolicznym w tym utworze, pochodził z bogatego domu, dostojny starzec, choć tak naprawdę miał 36lat. Wybraniec Boga, niestrudzony obrońca chrześcijaństwa, walczył o kościół. „Pieśń o Rolandzie“ jest to najbardziej znana francuska epopeja w średniowieczu. Cały poemat został napisany wierszem liczącym po dziesięć zgłosek w każdym z wersów, strofy wyróżniają się bardzo zróżnicowaną długością, która liczy od kilkunastu do ponad stu wersów. Utwór składa się z wstępu, oraz czterech zasadniczych części, które tworzą jedną doskonałą całość. Opisy jak i całość, charakterystyka postaci, zostały osiąnięte przy użyciu najprostrzych rozwiązań. Sceny są bardzo realistyczne, pomimo prostoty cały utwór doskonale się czyta. Realizm jest doskonały, a strefa cudów stale miesza się z fantazją i realizmem.
