Zwykle o grzybicy myślimy jako o niewielkim, chociaż uciążliwym schorzeniu infekcyjnym, groźnym szczególnie dla naszych stóp, zwłaszcza, jeśli lubimy chodzić do miejsc, w których konieczne jest korzystanie ze wspólnych powierzchni oraz przestrzeni, a więc na basenach, siłowniach, w Aquaparkach. To jednak bardzo błędne rozumowanie – grzybica może być znacznie poważniejszym schorzeniem, na wyleczenie którego nie wystarczy jedynie odpowiednio dobrana maść. Grzybica ogólnoustrojowa jest w stanie zaatakować bez ostrzeżenia cały organizm, a samo schorzenie jest poważne, niebezpieczne dla zdrowia i bardzo uporczywe, jeśli chodzi o wyleczenie.
Skąd bierze się grzybica ogólnoustrojowa?
W przypadku grzybicy ogólnoustrojowej możemy mieć do czynienia albo z jej powierzchniowym występowaniem, ograniczającym się na przykład od samej skóry czy do śluzówek, ale możemy mieć do czynienia również z grzybicą wewnątrzustrojową i wtedy w niebezpieczeństwie są nasze narządy wewnętrzne organizmu. Jeśli chcemy ustalić, co może być przyczyną, trzeba brać po uwagę głównie to, jak i kiedy nasilają się objawy, gdzie pojawia się grzybica oraz jakie są tak zwane czynniki ryzyka. U osób ogólnie uważanych za zdrowe, nieposiadających znacznie osłabionej odporności, najczęściej pojawiającą się grzybicą jest ta znajdująca się w pachwinach czy między palcami. Powodem mogą być trzy przyczyny: niedbałość o higienę osobista ciała, nadmierna potliwość, ale również zbyt częste kąpiele, a dodatkowo niewycierania do sucha skory ciała. Ryzyko zachorowania na grzybicę zwiększa się, jeśli korzystamy z nieswojego obuwia, co jest wymagane na przykład na kręgielniach czy lodowiskach, ale także, jeśli korzystamy do wycierania się nieswoich ręczników czy przyborów toaletowych.
Jakich objawów można spodziewać się w przypadku grzybicy?
Ogólnoustrojowa grzybica może dawać nieswoiste objawy, jednak zwykle zaczyna swój atak od jelita grubego. Najczęściej więc pierwszymi oznakami rozwijającego się zagrzybienia organizmu są dolegliwości zwykle kompletnie z nimi niekojarzone, jak gazy, zaparcia, częste bóle brzucha, ale też biegunki, nudności, wzdęcia, gazy, nieprzyjemny zapach wydobywający się z ust czy zdecydowanie nienaturalny apetyt na same słodycze. To ostatnie jest wynikiem mnożenia się drożdżaków cukru. Jeśli zaburzenia w mikroflorze jelit nie zostaną odpowiednio szybko zlikwidowane i naprawione, choroba przechodzi do kolejnego ataku, którym jest krwioobieg. Po przedostaniu się do krwi grzyby wędrują do tych tkanek, w których najlepiej jest im się osiedlić, a więc migdałków, zatok czy pochwy. Jeśli do tego dojdzie, są powodem wciąż odnawiających się stanów zapalnych, na przykład zapalenia zatok. W przypadku tego typu choroby najważniejsza jest odpowiednia dieta, która pozwoli wyeliminować niebezpieczne drożdżaki oraz toksyny z organizmu. Najważniejsze jest bowiem odbudowanie odpowiedniej flory bakteryjnej w jelitach.
